Wijnland Zwitserland: Wijnkanton Wallis
Wijnkanton Wallis is met 5225 ha wijnbouwgrond het grootste kanton in wijnland Zwitserland. Het dal loopt over een afstand van ruim 50 km omhoog van 460 tot 630 meter hoogte. Sommige wijnbergen liggen zelfs nog aanzienlijk hoger.
De wijngaarden strekken zich hier uit op lichtglooiende heuvels en ook, zoals langs het Meer van Genève, op spectaculaire wijnterrassen met metershoge muren. Het intensieve zonlicht en de uitwerking van de föhn zorgen ondanks de hoge ligging voor unieke rijpingscondities. Omdat Wallis een zeer droog klimaat heeft, moeten de wijnbouwers hun wijnstokken op veel plaatsen wel bewateren.
Wallis: 3 zones
Vanuit een geografisch oogpunt kunnen we de regio in drie zones verdelen: een kleiner wijngebied bevindt zich in Unterwallis tussen het Meer van Genève en de Rhône-knie bij Martigny. Het kerngebied van de wijnbouw in Wallis strekt zich uit op de op het zuiden georiënteerde rechter Rhône-oever van Martigny tot Leuk. Dit haast afgesloten wijnbouwgebied vertoont zeer verschillende bodemtypen. In Martigny en Fully zijn de bodems kalkarm. In Leytron en Chamoson groeien wijnstokken op puinkegels. In de omgeving van Sion treft men wijngaarden op leisteen aan en tot aan Salgesch en Leuk vindt men leemarme, kalkrijke bodems. Het overwegend Duitstalige Oberwallis is beroemd om de wijngaard van Visperterminen, die tot een hoogte van 1100 meter oprijst. De oxidatief, solera-achtig opgebouwde ‘gletsjerwijn’ stamt echter niet uit deze wijngaard, maar uit de Val d’Anniviers bij Sierre.
In Wallis diende de wijnbouw vele eeuwen alleen voor de regionale consumptie. Pas na het einde van de Tweede Wereldoorlog vond hier een supraregionale commercialisering plaats. Deze ‘boom’ leidde tot verkeerde speculaties en te grote oogsten. Vele wijnstokoppervlakken werden aan de ‘verkeerde’ Rhône-oever aangelegd, waar op het zuiden gerichte hangliggingen niet mogelijk waren. In de jaren ’70 en ’80 liep de wijngemeenschap in Wallis gevaar zich te verliezen in massaproductie.
Steeds meer kwaliteit
Tegenwoordig worden in Wallis meer dan vijftig druivenvariëteiten gecultiveerd en het wijnbouwoppervlak is verdeeld over ongeveer 22.000 eigenaren. Toch is het Wallis in het laatste decennium gelukt een naam te vestigen en zich verder te profileren. Daaraan heeft ook de in 1993 uitgevaardigde AOC-regeling bijgedragen, waarin tegelijkertijd enige grand cru-aanduidingen werden vastgesteld. Nog belangrijker waren echter de impulsen die uitgingen van de kleine en middelgrote wijnbouwbedrijven en die door coöperaties en handelshuizen opgepikt werden. Bij de Fendant, de op traditionele wijze geproduceerde, eenvoudige chasselaswijn uit Wallis, is de malolactische gisting intussen geen onomstotelijk dogma meer. Steeds vaker doet de Fendant zijn naam weer eer aan door goed uitdrukking te geven aan de vaste consistentie van het vruchtvlees van de desbetreffende chasselaskloon – een indicatie voor aromatische diepte en structuur.
De uit pinot noir, gamay en de laatste tijd ook voor 20 procent uit andere wijnsoorten geassembleerde standaard rode wijn Dôle was eens een zwakke imitatie van de Bourgogne passetoutgrain. Hij is inmiddels een sappige, eenvoudige rode wijn, ook al kan hij misschien nog aan profiel winnen – en heeft naast zich plaats gelaten voor alternatieve rode wijnen, zoal de raszuiver ontwikkelde pinot noir. Onder de specialiteiten van Wallis vindt men de barokke Johannisberg, hier een sylvaner en geen riesling, en de Malvoisie (pinot gris) is er in halfdroge en vruchtzoete mi-flétri of flétri-varianten. Bovendien ontstaan er uiterst succesvolle wijnen volgens het Rhône-paradigma, want marsanne (ermitage) en syrah gedijen ook goed aan de oevers van dit noordelijkste deel van de rivier.
BRONNEN: Uitgever Ullmann AUTEURS: Ulrich Sautter, Eckhard Supp, Patrick Fievez, Anthony Rose TEKSTBEWERKING: Arie Benda, APERITIEF© BRON FOTO: Pvt Pauline, Alex Anlicker