Gisteren schreven we hier op Wijnbloggers al een voorproefje van het wijnboek ‘De Achteruitrijvogel‘, waarin Marit Le Noble haar belevenissen als een Nederlandse wijnboerin in Zuid-Frankrijk bundelde.
Gisteren gaven we een aantal algemene zaken over het leven van Marit Le Noble op Domaine Saint Paul de Marseillais in Frankrijk. Vandaag het beloofde voorproefje van het wijnboek ‘De Achteruitrijvogel’.
Wijnboek De Achteruitrijvogel
Het vervolg:
Marit Le Noble aan het woord in haar wijnboek ‘De Achteruitrijvogel’:
“De vergunning voor de camping bleek na verloop van tijd helemaal niet in orde, de septische tanks lekten, de watervoorziening bevroor iedere winter en de elektriciteit was stukje bij beetje aan elkaar geknoopt. Als je het licht op de veranda aandeed, ging ook het licht in de, twintig meter verderop gelegen stal aan. ‘Marit, nou heb je weer het licht in de stal aangelaten…’. Bijna alles werd opgelost, zo goed en zo kwaad als dat ging. We werkten zeven dagen per week tot we erbij neervielen.
Na vijf jaar begon het, vooral bij Ted, te kriebelen. Het was tijd voor een volgende stap, voor iets anders. Wel in Frankrijk, zelfs het liefst in hetzelfde departement. Ik vond het een ver-van-mijn-bedshow. Ik wist wel dat ik op die plek geen tachtig wilde worden, maar zat er nog niet op te wachten om de, deels nog niet uitgepakte verhuisdozen, weer op te pakken. Het ging redelijk goed met de financiën en de allergrootste klussen leken te zijn gedaan. Ondanks alle tegenslagen en de gewenning aan ons nieuwe leven, konden we ook genieten van ons Franse paradijsje. Want dat was het.
Op zoek naar de overtreffende trap
Marit Le Noble aan het woord in haar wijnboek ‘De Achteruitrijvogel’:
“Toch wilde Ted alvast verder zoeken. Zoeken naar een overtreffende trap. Een betere plek, een beter huis en, dat was dan mijn wens, meer in de bewoonde wereld. Want alles was ruim een uur rijden. Een uur heen en een uur terug. Nou, dan ben je snel uitgeshopt bij Galerie Lafayette als je de kids van school moet halen. Als je voor het eerst een huis koopt in Frankrijk (of Spanje of Italië) en je bent zo naïef en grenzeloos te goeder trouw als wij waren, val je voor die mooie, charmante plek. In een verlaten vallei. Met uitzicht over veel groen en in de buurt geen huis te bekennen. En een steil toegangspad van ruim twee kilometer lengte. Dat ’s winters bevriest. En als het hard regent, heb je een kolkende rivier voor de deur. Voor een volgende stap hadden we aardig wat noten op onze zang, ik ging ervan uit dat Ted nog wel een flinke tijd zou blijven rondtoeren. Op zoek naar dat ene, mooie buitenkansje. Dat viel tegen.
Daar was dan toch binnen een paar maanden dat telefoontje van Ted: ‘Met mij, weet je waar ik sta?
Mèze
Marit Le Noble aan het woord in haar wijnboek ‘De Achteruitrijvogel’:
“Pak de kaart eens… Mèze, zie je dat?’ Ted ontdekte een te koop staand wijndomein, vlak bij de Middellandse Zee… Minder groen, dus minder regen, een deel van de campinggasten kan worden ingeruild voor duizenden wijnstokken: honderdzeventienduizend-tweehonderdvijftig om precies te zijn. Beetje pamperen, beetje snoeien, beetje ploegen en oogsten maar. Dan op naar onze eigen wijncave, die er natuurlijk ook bij hoorde, waar we wijn gaan maken. Hoe? Geen idee. Training on the job heet dat, geloof ik.
Niet piepen, handen laten wapperen. In die tijd was de hoeveelheid druiven goed voor drieëndertighonderd hectoliter wijn. Vierhonderdduizend flessen als je alles zou bottelen. Waar laat je die in godsnaam. Europa heeft toch al een wijnplas, maar dat kon niet deren. Wij bottelden niet zelf, maar de oogst ging naar een Franse wijnhandelaar. Zo ging het al jaren op dit domein, dus waarom bij ons niet? Pas twee jaar later nadat we er woonden, tienduizenden euro’s lichter, gingen we onze eigen wijn bottelen. De enthousiaste toeristen die ons volgden van ons vorige adres, en logeerden in onze ingerichte gȋtes, hielden ons financieel op de been. Want wat aan de ene kant, door het toerisme, binnenkwam, vloog aan de andere kant, in wijn, vermenigvuldigd met factor tien, weer uit. Om depressief van te worden. Zeven dagen per week aan de slag en geen cent te makken. Wel mooi weer, palmbomen in de tuin en Aloë Vera planten naast ons zwembad. Dan heb je ook wat.”
Als je van je geld af wil…. Koop een wijndomein
Marit Le Noble aan het woord in haar wijnboek ‘De Achteruitrijvogel’:
“Er is een Franse uitspraak: als je van je geld af wil, kun je twee dingen doen: een maîtresse nemen of een wijndomein kopen. Wie weet is de maîtresse er ook, maar dat wijndomein is absoluut een geldverslindende nering. Gelukkig is het tij nu een beetje gekeerd en lijkt het erop dat we vorig jaar, ook de wijn, met een positieve financiële balans kunnen afsluiten.
Het toerisme loopt zo goed dat ik wel eens roep: ‘Rooien die wijnstokken en we gooien de hele wijngaard vol met tenten!’ Maar ja, als de vergunning voor de zes tenten al zoveel problemen oplevert, kun je een eventuele uitbreiding wel op je buik schrijven. Dus we trekken hard aan de wijn. De kwaliteit verbetert en het aantal te bottelen, en gelukkig ook verkochte flessen, stijgt ieder jaar. De mensen zijn enthousiast over onze wijn: wijn zonder poeha, door ons persoonlijk begeleid van druif tot fles. Ik moet mezelf ertoe dwingen ook af en toe te genieten van alles wat we hebben. Je zou het bijna vergeten. Dus open die fles, op die warme voorjaarsavond, onder het bladerdak en de eeuwenoude moerbeibomen op het terras.”
Tot zover Marit Le Noble.
Verder Lezen?
Het Boek ‘De Achteruitrijvogel; belevenissen van een Nederlandse wijnboerin in Zuid-Frankrijk’ is te bestellen bij bol.com of bij maritlenoble@gmail.com.
+