Van Lissabon naar Rotterdam in 15 wijnen (2/3)

download
De volgende halte is Guijuelo, een onooglijk stadje aan de voet van de Sierra de Béjar. De plek is een regionaal centrum voor de productie van vleeswaren, natuurlijk afkomstig van het Iberische varken. In de plaatselijke slachthuizen worden dagelijks meer dan 5000 varkens verwerkt tot hammen en andere lekkernijen. Aangezien de mooiste hammen voor ongeveer 40 euro per kilo van eigenaar wisselen en één achterpoot ongeveer 7,5 kilo weegt, verklaart dit dat de meeste auto’s in het stadje iets groter en nieuwer zijn dan onze geleende Opel. Die rijkdom zie je trouwens niet af aan Guijuelo zelf. Het is er donker en somber en de meeste “jamonerías” (slagerij annex proeflokaal) zien er nogal mistroostig uit. Na een half uurtje zoeken, vinden we eindelijk een plek die er uitnodigend uitziet. Bij ”Alma Ibérico” worden we verrast met een heerlijke vergelijkende proeverij van “cebo” en “bellota”-ham, ofwel Iberische varkens die respectievelijk krachtvoer en eikels hebben gegeten. En dat verschil, dat proef je. We overnachten in Salamanca, waar op dat moment net de “Feria van Salamanca” (Jaarmarkt) gaande is. Overal op straat in het centrum staan kraampjes waar je hapjes kunt proeven en glazen kunt vullen, dus wij gaan het centrum in bieden weinig weerstand tegen alle gastronomische verleidingen.
jamon-iberico
De volgende dag staan er verschillende proeverijen op het programma. De witte wijnen van Rueda zijn bekend in heel Spanje en daarbuiten, en in de gloednieuwe bodega van José Pariente worden een paar heerlijke pareltjes gemaakt. Bijzonder is bijvoorbeeld de rijping in betonnen “eieren”, waardoor de wijn beter kan circuleren. Het smaakt in ieder geval prima. Na enig aandringen van onze rondleider proberen we zelfs een zoete witte wijn, iets waar we beiden meestal met een grote boog omheen lopen. De “Apasionado” is heerlijk zoet en toch fris en heeft een gelaagdheid die zelfs een beginner als ik niet kan missen. De voorraden worden aangevuld en de reis gaat verder.

In Tudela del Duero, in de regio Ribera del Duero, stoppen we bij het fameuze wijnhuis Mauro. Onze Engelse rondleider heeft er duidelijk zin in en vertelt vol passie en humor over “zijn” geliefde wijnen. De bodemprofielen aan de wand maken een hele discussie los over het verband tussen bodemsoort en smaak. Bij het proeven worden een paar prachtige flessen opengetrokken, maar bij het afscheid vergeet hij te vragen of we misschien nog iets mee naar huis willen nemen. Gelukkig maar dat wíj dat niet vergeten zijn, want we willen natuurlijk niet met lege handen thuiskomen. Voor mijzelf als beginnende wijnproever voelt het als een verrassing dat je je op geen enkele manier gedwongen voelt om iets te kopen.
47317032
Bij de lunch in Quintanilla de Onésimo laten we ons voor de keuze van de wijn eens leiden door het etiket, want zo professioneel zijn we inmiddels. Er komt een Pico Cuadro, een wijnhuis waar we nog nooit van gehoord hadden. De Vendimia Seleccionada die vervolgens uit de fles komt kan ik nauwelijks beschrijven. Woorden als vol en zwoel en zacht en rond schieten tekort, plotseling weet ik het… zó smaakt mijn ideale wijn! Het wijnhuis blijkt ook nog eens in het hetzelfde dorp te liggen, op minder dan honderd meter afstand van het restaurant. Ondanks de waarschuwingen van de receptioniste van het restaurant dat bezoek niet echt welkom is, mogen we natuurlijk toch even rondkijken in de bodega. Die is uiterst klein maar enorm efficiënt ingericht. Elke vierkante meter staat vol en ook de hoogte van de ruimtes wordt goed gebruikt. Natuurlijk wordt er gevraagd of we wijnen willen proeven, maar deze keer is dat niet nodig. Met een paar van de laatste dozen uit de voorraad vertrekken we uit het dorp. Mijn glimlach verraadt het plezier over mijn eerste eigen ontdekking…

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.