Het Plavac Mali dilemma (Wijnreis deel 2)

wijngebiedHet leven van een wijnimporteur gaat niet altijd over rozen. Dat blijkt wanneer we bij de Kroatische kust aankomen, over het schiereiland Peljesac reizen, op zoek naar de beste Plavac Mali (letterlijk: de kleine blauwe). Het is een druif die rijke, smaakvolle wijn produceert met veel alcohol. Typische smaken zijn zwarte bes, kersen en kruiden zoals peper. Op Peljesac worden de meest bekende Plavac Mali’s gemaakt in de plaatsen Postup en Dingac, en dat blijkt als we ze proeven. We vinden twee goede wijnen, maar kunnen er maar één meenemen. Dus zie hier het Plavac Mali dilemma.

Het dilemma

De eerste goede Plavac Mali vinden we bij het wijnhuis Dingac (vernoemd naar de plaats, ja, verwarrend). Een groot wijnhuis dat een coöperatie is van boeren uit de omgeving. Ze produceren in grote aantallen, wat gunstig is voor de prijs van de wijn. De flessen zien er goed uit; met een ezel op de voorkant, die symbool staat voor de omgeving. De hellingen zijn namelijk zo steil dat ze ezeltjes gebruiken in plaats van machines. Negentig procent van de productie van Dingac is Plavac Mali.
We worden ontvangen door een medewerkster die ons snel en zakelijk alle wijn laat proeven. De interessantste is een image2Plavac uit 2010 met typisch stevige aroma van donker rijp fruit (cassis), zoetig, met grondtonen, beetje peper en 12,4% alcohol (vrij licht voor Plavac Mali). De afdronk is kort. Kortom eenvoudig, lekker, betaalbaar en ziet er goed uit.

De tweede vinden we bij Bura, die op dezelfde steile hellingen zijn druiven verbouwt. We worden ontvangen door een tandeloze oma met schort die in een grote pan eten aan het roeren is. Ze lijkt vreselijk blij te zijn om ons te zien en roept haar zoon, de wijnmaker van een jaar of vijftig. Hij neemt ons mee naar zijn wijnkelder die vol hangt met kunst van zijn dochter en vertelt in gebroken Engels over zijn wijnen. Zijn Plavac Mali is jong, uit 2012. Hij is fruitig (aardbei, bramen), sappig en heeft wat meer tannine dan de Dingac. Hij is verrassend anders dan de zware cassisjam-achtige wijnen, die we bij andere wijnproducenten dronken. Maar het etiket is minder aantrekkelijk dan de Dingac en hij is iets duurder.

image4Dat is dan ook de kern van het dilemma:

  • Gaan we voor een lekkere eenvoudige doordrinkwijn?Of voor een meer complexere, verrassende wijn?
  • Voor wijn die we voor acht euro kunnen verkopen? Of voor wijn van rond 11 euro?
  • Voor de grote coöperatie? Of de sympathieke familiewijngaard?
  • Voor het mooie etiket? Of voor het simpele?

’s Avonds proeven we de twee wijnen naast elkaar. Het kan aan de warme avond liggen, maar de vrij zware Dingac gaat me na een glaasje tegenstaan. De Bura blijft heerlijk fruitig, al kunnen we aan het etiket en de prijs weinig veranderen. Desalniettemin heeft de enthousiaste Bura met zijn verrassende Plavac Mali ons overtuigd: zijn wijn nemen we mee!

 Suzanne van Winsen is naast gek op wijn ook gek op wijnreizen. Volg haar op Wijnbloggers en bezoek ook eens haar eigen website (vreemde druif) Het doel van haar wijnreizen is om wijnen van vreemde druiven te proeven (zie vorige blog).

Enhanced by Zemanta
Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.