Licht, fris, fruitig? En vrouwelijke wijnmaaksters 

Was laatst met vriendinnen in wijnbar. Mooie zaak. Fijne wijnen. Goed personeel ook. Eigenlijk alles prima. Behalve de kaart dan. Daar stonden de wijnen niet per gebied gerangschikt. Of per smaakstijl. Maar ingedeeld naar de prijs. Heel raar! Alsof ik enorme zin zou hebben in een glas van 3,75. Of toch liever die van 4,50 euro. Nee natuurlijk niet. Ik heb zin in een Sancerre. Of anders een Sauvignon Blanc uit de Loire. In het ergste geval staat mijn bekkie naar licht, fris en fruitig wit. Ben trouwens geen fan van indeling op smaaktype. Sta me altijd suf te zoeken in de wijnwinkels waar dat zo gedaan is. Begrijp de idee er achter natuurlijk wel. Maakt het voor mijn wijn-dummy vriendinnen stuk makkelijker om een lekkere fles uit te zoeken. Graag ook nog een passende wijn&spijs tip en de juiste serveertemperatuur op het schapkaartje. Is goed opgeleid personeel gelijk overbodig helaas. Maar klopt zo’n smaaktype dan wel? Is licht, fris en fruitig voor iedereen gelijk? En hebben vrouwen andere voorkeuren dan mannen als ze wijn drinken?

 

Die smaaktypes worden bepaald door verschillende criteria. Bijvoorbeeld de hoeveelheid zuur in een wijn. Hoe meer zuur hoe meer je gaat richting fris. Heeft de wijn dan ook zo niet heel veel concentratie en body? En wel fruitige aroma’s uit de druif zelf? Dan zit je al snel in de hoek van licht, fris en fruitig. Denk dan aan Sauvingon Blanc uit de Loire. of een Grüner Veltliner uit Oostenrijk. Stel dat je een witte wijn hebt met flink wat houtrijping. Daardoor wat meer concentratie en boterige tonen in de smaak. Krijg je dus een heel ander smaakprofiel. Die gaat richting vol, krachtig en rijp. Bijvoorbeeld een Chardonnay uit Californië. Of een Viognier uit uit het zuiden van Frankrijk. Stel vooraf de smaaktypes vast. Bepaal de criteria en je kunt prima kloppende indelingen maken. Die voor bijna iedereen herkenbaar zijn. En grappig genoeg zijn deze kenmerken van wijn voor de meeste van ons universeel. Het vergt soms enige oefening. Zeker in het herkennen en beschrijven van de zuren, de aroma’s en de tannine. En het waarderen van de intensiteit. Beginnende wijnproevers moeten eerst hun referentiekader opbouwen. Hun hersens moeten leren benoemen wat ze ruiken en proeven. Dat kost enige tijd en inspanning. Is trouwens voor vrouwen iets makkelijker. Het spijt mij voor de mannelijke lezers maar generaliserend gezegd zijn vrouwen betere proevers. Ze zijn wat sensitiever hierin. Vinden vaak wijnen te heftig of te zwaar. Of met teveel tannine. Dat is dat bittere en drogende in rode wijn. Om generaliserend te blijven hebben vrouwen vaak voorkeur voor wat elegantere en lichtere wijnen. Drinken daarom ook meer en vaker wit. Mannen willen graag wat meer structuur of body in hun wijn. Zijn minder gevoelig voor die tannine. Grijpen eerder naar een stevige fles rood. Is bij mij thuis ook altijd zo.

Ik vraag me dan wel af of er een duidelijk verschil is tussen een vrouwelijke en mannelijke wijnmaker. Dan zou je dus een duidelijk ‘vrouwelijker’ wijn moeten hebben. Eleganter. Lichter in body en minder zwaar. Interessant. Heb toevallig net flesje wit in huis van Italiaanse wijnmaakster. Elisabetta Gepetti. Zij heeft haar domein Fattoria le Pupille vlakbij Maremma. De Toscaanse kuststreek. Deze witte wijn is een blend van Sauvignon Blanc en Traminer. Bijzondere combinatie die je zelden tegenkomt. Prachtige wijn. Zeker in deze prijsklasse. Het licht kruidige en aromatische van de Traminer. Het frisse en sappige van de Sauvignon. Heel bijzonder. Voor mijn gevoel toch duidelijk een wijn met ‘female touch’. Gewoon in ons kikkerlandje te koop. Bij Wijnkoperij Bloem. Zo’n wijnwinkel waar gelukkig geen schapkaartje te bekennen is. En alles lekker duidelijk op gebied is ingedeeld. Waar mijn wijn-dummy vriendinnen beetje zenuwachtig van worden. En ik dus heel blij mijn flesje koop.

1 Reactie

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.