Wat vreet zo’n wijnboer als Ilja Gort nou eigenlijk uit? (3.2)

Ilja Gort in Honfleur

Allô, allô, Bonjour!

Ten behoeve van nieuwe avonturen voor de televisieserie Wijn aan Gort (de serie krijgt een andere naam, maar hierover later meer), moesten wij naar een uithoek van het Franse land.

Gisteren las je hier op Wijnbloggers.nl al hoe Ilja Gort op weg ging naar schimmelige streken, vandaag kun je lezen wat Ilja Gort nog meer meemaakte.

Eten in een tourist trap 1

Na afloop van de opnamen reist de equipe terug naar de Pays Bas. De wijnboer en zijn minnares besluiten echter zichzelf te trakteren op een revalidatiedagje in het lieflijke Normandische stadje Honfleur. Ter verhoging van de schilderachtigheid is in het dromerige haventje een echt oud vissersbootje te dobberen gelegd.

Ilja Gort in een pittoresk dorpje

De pittoreskheidsgraad in het eenvoudige vissersplaatsje is tot brekens toe opgevoerd.
Het stadje wordt derhalve nog uitsluitend gadegeslagen via de telefoon.

Ilja Gort in Honfleur - Verf beschermt hout, maar zonder verf blijft het ook goed

De antieke optrekjes bevestigen de stelling dat hout dat je verft, honderd jaar meegaat,
en hout dat je niet verft, óók honderd jaar meegaat.

Ilja Gort in de haven ven Honfleur

De haven is aan weerszijden gestoffeerd met restaurantjes van divers allooi.

llja Gort en het innamequotum

Maar teneinde ons verantwoord te kunnen overgeven aan de geneugten des vlezes, dient eerst ons innamequotum vastgesteld; mag er nog wat bij? ‘Weeg u!’ blaft de weegschaal, terwijl onze voeten worden gesommeerd ‘Immobiel’ te blijven.
Bevelen. Fransen zijn er sterk in en gevoelig voor. In weerwil van hun bonhommie zijn Fransen de Duitsers van de Mediterrane wereld.

Ilja Gort - Wegen tbv innamequotem

1. Controleer of u een man of een vrouw bent.
2. Denk eraan u regelmatig te wegen.
3. Werp een vijftig eurocentstuk in de gleuf. Na weging spuugt de waag een kaartje uit met ons kilototaal, vergezeld van de waarschuwing ons gewicht toch vooral te blijven ‘surveilleren’.

Gelukkig, ons gewicht voldoet aan de Franse norm. Eronder zelfs. Het politiepeloton, dat vanuit een belendende etalage in hinderlaag ligt, hoeft niet in te grijpen. Het kan terug in de doos.
Opgelucht door onze vederlichte carnatie kunnen we ons met een gerust hart wagen aan een wandeling over water.

Ilja Gort in Honfleur - Promenade en Mer

Eten in een tourist trap 2

Goede wijn traceer je door eraan te ruiken, de rijpheid van een vrucht test je door er zachtjes in te knijpen en het kaliber van een mens herken je door haar/hem in de ogen te kijken. Maar hoe kies je in een onbekende toeristenstad uit een aanschakeling van vrijwel identieke eetgelegenheden degene waar je niet gekoeioneerd, getild of vergiftigd wordt?

Ilja Gort: De kwaliteit van een restaurant herken je aan de glazen
Voilà, een beetje wijntijger herkent restaurantkwaliteit aan de GLAZEN. Hier, in La Cabane du Pêcheur, gaan wij ondanks die zinnestrelende naam, dus alvast nooit zitten. Een uitbater die zijn gasten wijn wil laten drinken uit de bril van Freek de Jonge op een pootje dient onverwijld in de haven gedumpt. Trap er niet in! Dit zijn dezelfde jampotglazen, alleen nu opgechiqued door er een plastuit in te schroeven. Wegwezen hier! Wat is DIT! Wordt hier een misplaatste grap met ons uitgehaald?! Melkglazen!? Die in omgekeerde toestand nog steeds melk bevatten? 112 bellen, zou ik zeggen.

Ilja Gort & de wijnglazen in Honfleur
Dit drinkgerei vertoont in de verste verten een sprankeltje overeenkomst met een wijnglas. Maar uit zo’n goudvissenkom met een gehandicapt pootje gaan wij natuurlijk noooit wijn drinken. Dit begint erop te lijken. Maar een restaurant dat zich tooit met de vreeswekkende aanspreekvorm Salon de Thé kan natuurlijk niet serieus genomen worden. Weg van hier. Brasserie Le Marin zwijgen we maar liever dood. De hele tafellichaamstaal drukt een diepe minachting uit voor de gast. Deze herbergier zit uitsluitend achter uw beurs aan en voor de rest zal het hem aan z’n reet roesten. Dit is een prima Adresse om aan te bevelen bij mensen waar u de pest aan heeft.

De juiste glazenHIER vlijen wij ons neder. Deze wijnglazen zijn OK. Niet optimaal, maar voldoende. Door hen te escorteren met kloeke waterglazen maakt de eigenaar het statement: ‘Ik neem wijn serieus. Ik voel begrip voor het feit dat u ook water wilt drinken. En ook ten behoeve van dat facet van de vochthuishouding heb ik geïnvesteerd in serieus glaswerk.’

Echter: bovengenoemde selectieprocedure biedt geen smakelijk-eten-garantie. Nog steeds kan men getrakteerd worden op gerechten die louter geschikt zijn voor de trog van het Beter Leven Varken.
Nee, ook met goede wijnglazen kan het gebodene niet te hachelen zijn.
En dat was het hier dus ook niet.

Ilja Gort: Wil je lekker eten, verlaat dan Honfleur
Wil je eerlijk en lekker eten, verlaat dan Honfleur en kies de weg naar Trouville.

ilja gort 3.2.12
Behoudens een verlaten haventje en een kanshebber voor de ‘Brit of the Year Trophy’, is daar namelijk niets te zien. Heerlijk.

Ilja Gort op de  'Marché aux Poissons
Maar in de ‘Marché aux Poissons’ aan de hoofdstraat, wordt u begroet door oesters, kreeften en krabben die zich nog diezelfde ochtend uit de oceaan hebben laten vissen.

Ilja Gort op  'Marché aux Poissons' - Kreeft & Makreel
De kreeft ligt nog na te hijgen van 200 kilometer kruipen van Bretagne naar hier en de makrelen zijn ‘Pêche locale’ en springen uit zichzelf op je bord.

Ilja Gort: Een maaltijd om nooit te vergeten
Aanwijzen waar je trek in hebt, wijn uitkiezen et voilà: een maaltijd om nooit te vergeten.

Slapen in een tourist trap

Ilja Gort & Genieten in een toeristisch dorpje in Frankrijk

Op zoek naar een onderkomen met enig slaapcomfort keerden wij terug naar Honfleur.
Dat hadden we niet moeten doen.
We namen onze intrek in Les Maisons des Léa, een verzorgd hotel met een prettig voorkomen. Het is gelegen aan een idyllisch pleintje waar de plaatselijke bevolking zich met weinig anders lijkt bezig te houden dan het drinken van roze cider en het eten van biscuitjes. Tot zover alles in orde. Alleen dat dromerige, reeds lang verlaten kerkje daar links op de foto…

Ilja Gort en de kerk
Dat bleek de Église Sainte-Catherine. Gebouwd in de 15e eeuw met als doel om tijdens de 100-jarige oorlog de lokale strijdkrachten te alarmeren wanneer de Engelse troepen in aantocht waren. Hiertoe werden de beste klokkensmeders uit het land samengebracht die uit speciaal geluidsversterkend brons een kerkbel goten ter grootte van een hooiwagen en met een volume dat mens en dier in spartelende doofheid achterlaat. Nadat de oorlog was beslecht, heeft men Galileo Galilei gevraagd om, als eerbetoon aan de makers, een speciaal mechanisme te ontwikkelen waardoor de klok elk vijf minuten twaalf slagen laat horen.
Andermaal een probaat Adresse om te recommanderen aan vrienden waar u de schurft aan hebt. Vragen naar kamer tien.

Ilja Gort in Frankrijk

PS De volgende ochtend bleken de wijnboer en zijn minnares door intens slaapgebrek geheel vergeestelijkt. Hun stoffelijk omhulsel was alles dat er van hen restte.

PPS Voor nieuwe op te nemen afleveringen van Wijn aan Gort (nieuwe naam op komst) voert onze reis naar een niet nader te noemen streek, zo’n kleine duizend kilometer zuidwaarts.

Allez, Hartelijk Santé & Bonnes Vacances!

Ilja Gort Santé

Arie Benda, APERITIEF

 

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.