De Elzas, een boeiend wijngebied (1)

De elzas = 2Geen ander wijngebied van Frankrijk boeit de bezoeker zo sterk als de Elzas. Tussen de Rijnvlakte en de Vogezen liggen Eguisheim en Riquewihr, Ribeauvilé of Mittelberg-heim – schitterende, met bloemen versierde renaissance dorpen. Ze getuigen nog steeds van de welstand van de wijnboeren uit de 15e en 16e eeuw, toen wijnen uit de Elzas in heel Europa een belangrijk exportproduct waren.

Wijnen uit de Elzas

Elzasser wijnen vallen buiten het kader van de Franse wijnwet, niet in de laatste plaats omdat de streek lange tijd tot Duitsland heeft behoord. Pas sinds 1945 hoort de Elzas onomstreden bij Frankrijk.

Er zijn maar drie namen van herkomst (Appellation d’Origine Contrôlée), die voor de gehele streek gelden: voor de druivenwijnen, voor de grands crus en voor de Crémant d’Alsace, de schuimwijn. Ook de structuur van de druivensoorten onderscheidt zich van die van de overige teeltgebieden: Elzaswijnen lijken veel meer op die van de wijnregio’s aan de andere zijde van de Rijn, in Duitsland. De wijnen van de Elzas zijn echter van een heel andere stijl dan hun Duitse tegenhangers, ze komen eerder overeen met het karakter van de schilderachtige, rijkversierde boerenhoeven, ze zijn weelderiger en rijker.

De Elzas - De route du VinWit domineert

Langs de 170 km lange route du vin staan ongeveer 15.200 ha wijnranken. Van Marlenheim in het noorden tot Thann in het zuiden strekt deze ‘wijnstraat’ zich uit, waarbij de wijnbergen als het ware aan elkaar geregen zijn zijn tot aan een kleine wijnenclave bij Wissembourg hoog in het noorden van de Elzas. Jaarlijks wordt hier ongeveer 1,2 miljoen hectoliter wijn geproduceerd, omgerekend betekent dit zo’n 160 miljoen flessen. Slechts 8 procent hiervan is afkomstig van rode druiven: de Elzas is vooral het domein van de witte wijn.

Variatie in de Vogezen

De Elzas lijkt voor de wijnbouw te zijn gemaakt. Toen dit middendeel van een vroeger bergmassief 50 miljoen jaren geleden langzaam begon te dalen, bleef het westen de bergketen van de Vogezen behouden en in het oosten het Zwarte Woud. In het midden stroomt tegenwoordig de Rijn, maar de wijnbergen strekken zich niet langs de rivier uit, maar verder westelijk, langs de eerste berghellingen van de Vogezen. Het gebergte zorgt voor een warm, beschut klimaat en beschermt tegen al te veel neerslag. Door een breuk in de bergkloof kwam een massa geologische formaties naar de oppervlakte: zand en kiezel, mergel, ja zelfs vulkanisch gesteente – het gebied Rangen in het zuidelijke Thann is door deze ondergrond zeer bekend. Afhankelijk van de bodemgesteldheid onderscheidt zich het karakter van de wijnen. Wie Elzasser wijnen proeft, zal al snel merken dat een kruidige gewürztraminer van de granietgronden anders smaakt dan een van de schelpkalkgronden.

De variëteit van gronden weerspiegelt zich ook in de grands crus, de inmiddels 51 geclassificeerde topwijngaarden, die na lange discussies in de jaren ’70 werden uitgekozen en afgebakend. Tot dusver mochten alleen de druivenvariëteiten riesling, muscat (ottonel), tokay de’Alsace en gewürztraminer worden verkocht. Intussen zijn – althans theoretisch – ook andere druivenrassen toegelaten voor bepaalde cru’s. Terwijl de maximale opbrengst voor de gewone Elzas-wijnen bij 80 hectoliter per hectare ligt (75 voor pinot noir), geldt voor de grand cru’s 55 hectoliter per hectare.

Bron: WIJN
Auteurs; André Dominé, Eckhard Supp, Ulrich Sautter, Wolfgang Fabbender
Uitgever: H.F. Ullmann (ISBN: 978-3-8331-4617-6)
Arie Benda, APERITIEF

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.