Een leven in Frankrijk… Frankrijk voorgoed (3)

Carcassonne - Frankrijk

Foto: Frankrijk – Carcassonne

Frankrijk voorgoed: Portretten van blijvers

Als we met pensioen zijn, kopen we een huisje in Frankrijk… Menig (wijn)liefhebber van Frankrijk droomt er van. Maar hoe is het nu om in Frankrijk te wonen en te leven? De afgelopen dagen gaf Renate van der Bas in het eerste en het tweede gedeelte van dit drieluik “Frankrijk Voorgoed’ een beeld van het leven in Frankrijk.

Renate van der Bas klopte op zes deuren  van blijvers en vond daarachter zeer boeiende en uiteenlopende verhalen, die ze in haar boek ‘Frankrijk Voorgoed: Portretten van blijvers’ bundelde. Sinds 1998 woont en werkt ze in Frankrijk, in de Aude (ten Zuiden van Carcassonnne), waar ze  inmiddels ook een hotel-restaurant-tabac runt.

Frankrijk - lang en....En zij leefden nog lang en…

In sprookjes volgt dan altijd het woord gelukkig. Dat waren wij ook, de eerste jaren. Ons evaluatiegesprek na twee jaar was in vijf minuten klaar. We verveelden ons geen seconde in Frankrijk en we hadden geen heimwee. De verhuur van de panden in Nederland liep uitstekend, er waren geen zorgen, we bleven. De verbouwing in het huis deed Kees in gestaag tempo. Kwaliteit voorop! Niets of niemand die ons opjoeg: met z’n tweeën kun je flexibel zijn. We hebben op allerlei plekken in het huis tijdelijke slaapkamers, woonruimten en noodkeukens gehad.

Dé grote weelde was dat we iedere ochtend zelf konden bepalen  wat we zouden doen. Iedere dag was als een zaterdag. Vol met zinvolle klussen en werkzaamheden, maar nooit opgejaagd. Na zeven jaar waren we klaar met de verbouwing, maar de geschilderde luiken begonnen alweer te bladeren. Er was een lekkage bij de nieuwe douche. Stukken heuvel die Kees had vrijgemaakt van struikgewas, waren weer overwoekerd. Hij had geen zin in een tweede ronde. Ik vond mijn werkzaamheden ook niet echt bevredigend. Ik wilde meer gaan schrijven, want ik kakte geestelijk een beetje in van al het gescharrel op het erf. We leken soms slaven van ons eigen huis. We konden toch iets anders dan grasmaaien, timmeren en onderhoud plegen? Oh ja, twee ondernemende en creatieve types die graag nieuwe dingen deden. We bekenden elkaar onze onrust en namen een besluit.

We verkochten de panden in Nederland. De opbrengst was bestemd voor het aankopen van gebouwen in de buurt, om die vervolgens op te knappen en dan weer te verkopen. Daar kon Kees zijn creativiteit in kwijt. Bovendien zouden we beter thuis raken in onze eigen streek, door bijvoorbeeld samen te werken met de lokale bedrijven.

Frankrijk Voorgoed - Het HotelIk kreeg nieuwe opdrachten, zoals het schrijven van reisverhalen en culinaire artikelen. Al snel was daar ook het eerste nieuwe project voor Kees. Hij had vernomen dat het Relais de la Haute Vallée te koop stond. Een solide ogend hotel met tien kamers, een restaurant en een tabakszaakje dat werd gerund door een vermoeid echtpaar dat met pensioen wilde. Het lag op drie kilometer van ons huis in Campagne sur Aude, dus ideaal. Kees was meteen óm en vriend Walter, een Westlander, deed mee. Walter was nog geen veertig, had z’n Nederlandse kassenbedrijf verkocht en was met zijn vrouw en kinderen in 2007 in de buurt komen wonen. Ook hij stond te popelen om weer iets concreets aan te pakken.

Weer aan de bak

Tot en met de aankoop van het pand verliep alles probleemloos, maar daarna hadden Kees en Walter zo op tv gekund. Alles wat ze aanpakten, ging moeizaam of fout. De verbouwing kostte drie keer meer tijd dan gedacht. Het gebouw barstte van de verrassingen: een open riool onder de keuken, overal levensgevaarlijke ‘kale’ elektriciteitsdraden, een stalen dakconstructie die voor hotels verboden bleek. Niemand wist aan welke technische eisen het hotel wel moest voldoen: de deskundigen spraken elkaar voortdurend tegen. Er werden te korte gordijnen geleverd, de adsl-verbinding haperde. Toen uiteindelijk alles en iedereen klaar was en de zaak open kon, moest er drie weken werkeloos worden gewacht op de veiligheidscontrole. De secretaresse van de controlecommissie was op vakantie en niemand kon bij de agenda…

Frankrijk - TabacKees en Walter hadden steeds contact gehad met een Nederlandse exploitante die het relais wilde gaan runnen na de verbouwing. Pas na maandenlange gesprekken biechtte zij op dat ze wegens schuldperikelen helemaal nergens voor kon tekenen en zodoende waren ze weer terug bij af. Door alle vertragingen dreigde de vergunning te verlopen die nodig was voor de tabakszaak. Iemand moest snel op cursus bij de douane, de organisatie die in Frankrijk de tabaksverkoop organiseert. Ik was de gelukkige: daar zat ik, niet roker, middenin de zomer vier dagen lang in een benauwd zaaltje, om te leren hoe je sigaretten bestelt en verkoopt. Beladen met stempels en formulieren haalde ik de eindstreep. De vergunning bleef behouden en op de een of andere manier had ik zin gekregen me ook op het relais te gaan storten.

Toen we een exploitant of koper vonden voor het relais en het gebouw eigenlijk ook wel heel erg mooi werd, besloten we er dan ook zelf voor te gaan. We konden toch mensen in dienst nemen en het gewoon gaan proberen? Zo is geschied. We hebben een luidruchtige Amerikaans-Italiaanse Franscaise gevonden die als een koningin over de eetzaal en de hotelkamers waakt. In de keuken moet ze een jonge ambitieuze kok in het gareel houden. Het is een kluif maar het relais begint te lopen. Gasten komen terug! Ze klagen niet! Ik evenmin, ook al kent ons leven weinig vrije dagen meer. Is het niet de boekhouding, dan vraagt de internetsite wel aandacht. Of de wijngaard, of de hygiënewetgeving. We wilden een interessanter leven? Dat is gelukt. Maar wat een werk…

Kortom toen ik de uitgever van dit boek ontmoette was ik bekaf, maar tegelijkertijd zeer nieuwsgierig naar de zes stellen die we gingen portretteren. Ik wilde graag weten wat hun ervaringen waren met Franse vrienden, het Franse bedrijfsleven en de Franse overheid. Het werden dagenlange gesprekken in een koude en natte winter: het beste seizoen voor een kritische en objectieve evaluatie van het Franse bestaan.

Achter de deuren waar ik heb aangeklopt, vond ik stuk voor stuk innemende en ondernemende mensen die door van land te wisselen niet voor de gemakkelijke weg hebben gekozen. Ze hebben inmiddels een gezonde haat-liefdeverhouding opgebouwd met dit merkwaardige nieuwe thuisland en maken weinig aanstalten om weer te vertrekken. Ik snap dat…

Frankrijk Voorgoed - Portretten van BlijversBron: FRANKRIJK VOORGOED: portretten van blijvers
 Auteur: Renate van der Bas
 Uitgever: De Boekenmakers
 ISBN: 978-90-77740-44-6
 Bestellen bij: Bol.com

Een leven in Frankrijk… Frankrijk voorgoed (1)

Een leven in Frankrijk… Frankrijk voorgoed (2)

 
Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.