Bruisend Maastricht en de witte wijnen van de Apostelhoeve.

IMG_2175

Recent een leuk uitje gehad met de ‘wijn-meisjes’. De collega’s van de wijnkoperij. Een weekendje Maastricht op uitnodiging van de baas. Heerlijke stad. Chique geklede dames op naaldhakken. Trippelend over die kleine keitjes. Prachtige winkels. Overal beeldschone terrasjes. En het is ook zo’n lekker Bourgondische stad. Je struikelt over de michelin sterren. Heerlijk gegeten bij ‘Tout á Fait’. Voordeel ook als je met zes aan tafel zit. Schenk je per gang precies 1 fles wijn leeg. Gelijk weer de volgende uitkiezen. Genieten met een zachte G!

Met een auto vol wijngekken in Maastricht ontkom je niet aan een bezoek aan de Apostelhoeve. Nederlands bekendste wijndomein. Net buiten de stad. Nederlandse wijn? hoor ik je denken. Dat zijn toch allemaal hobbyisten? Die van dat zurige, dunnige spul maken? En dan vaak ook nog veel te duur?

apostelhoeve 2

Nou dat ligt dus even heel anders. Historisch gezien heeft Nederlandse wijn zeker bestaansrecht. In de laat Romeinse tijd was er al sprake van  bloeiende wijngaarden in Limburg. Elke romein had immers recht op een halve liter wijn per dag. In de eeuwen daarna was er wel wijnbouw. Maar bier was bezig aan een opmars. Werd volksdrank nummer 1. Wijngaarden raakten beetje in verval. Een koudegolf in de 16e eeuw deed ze helemaal de das om. Wijnstokken kwijnden weg.

Terug naar de Apostelhoeve. Bestaat al sinds 1970. Toen keerden de wijnranken weer terug. Op een prachtige plek in het Jekerdal. Nog geen 10 minuten van centrum Maastricht. Nu in handen van de tweede generatie. Een echt familiebedrijf. Jongste zoon van 19 werkt ook al mee. Ze bezitten 9 hectare op de zonnige hellingen van de Louwberg. Veel mergel in de bodem. En nog meer kalk dan in de Champagne streek. Geeft mooie mineraliteit aan de wijnen. Er zit ook een silex laag in de bodem. Soort kiezelsteen. Die maakt het de wortels extra moeilijk om te groeien. Vinden druifjes fijn. Afknijpen die hap. Wordt de wijn extra lekker van. Ze gebruiken alleen maar edele druivenrassen. Geen hybrides of rare kruisingen. Maken ook alleen maar wit en bubbels. Geen rood gelukkig. Ben niet zo’n fan van Nederlands rood. Vaak iets te dun. Te weinig body. Waarschijnlijk toch te weinig zon hier in Nederland.

apostelhoeve 3

Zon hadden we dat weekend in overvloed. Zaten heerlijk op de binnenplaats. Met een rits glazen voor ons neus. Want we mochten natuurlijk ook proeven. De nieuwe oogst van 2014. Pas 3 weken geleden gebotteld. Als eerste de müller-thurgau. Een lichte, frisse en opwekkende slok.

Kwiek en zacht van smaak. Heerlijk bij de lunch of als aperitief. Lekker licht in alcohol. Door naar de auxerrois. Tweelingzusje van de pinot blanc. Wat voller en ronder. Tropisch fruitje en wat steviger in alcohol. Heerlijk bij asperges of een oosters hapje. De riesling had nog wat last van het bottelen. Die was nog niet zo scheutig met smaakjes. Kun je trouwens wel 10 jaar opleggen werd mij verteld. Dan ontwikkelt zich dat kenmerkende ‘goût de pétrol’ aroma. Doosje van 6 rieslings gelijk maar thuis  in de kelder gelegd. Over 10 jaar uitproberen natuurlijk. De cuvée is een blend van de müller-thurgau, pinot gris en auxerrois. Mondvullend. Aromatisch en mooi in balans. Laat de smaken van alle 3 de druivenrassen samensmelten. En dan als uitsmijter. De pinot gris. Pats boem. Dik, rond en kruidigheid. Sympathiek restzoetje. Krachtig en gastronomisch.

En dit lekkers is allemaal te koop voor rond een tientje. Dus niks geen hobbyisten. En niks geen dunne, zurige slok. Prima betaalbare wijnen. met mooie balans. Veel smaak. En goed inzetbaar bij de maaltijd. Nog een beetje nasmakkend zoefden we terug naar huis. Ik ben fan geworden van de Apostelhoeve. En kan niet wachten op het volgende uitje.

Door: Ella di Vino  
image (4)

 

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.