Anything But Chardonnay … Een ABC-tje??

Schermafbeelding 2015-01-25 om 10.52.40

Kan mijn moeder heerlijk over de kling jagen. Is heel eenvoudig hoor. In een keurig etablissement vragen om ‘een chardonneetje’. Vind ze heel ordinair. Dat deed toch iedereen in de kroeg tot een aantal jaar geleden? Tot opeens de ommekeer kwam. Men was chardonnay-moe. Of was toe aan iets anders. Iets frissers. Het sauvignon blanc tijdperk deed zijn intrede. Hoe gebeurde dat eigenlijk? En ligt dat aan de chardonnay druif? Of speelt er meer?

Herinner me een van de vele kerstdiners bij familie. Wijn-minnende familie wel te verstaan. Voor het eerst een Californische chardonnay geproefd. Ergens eind jaren 80 zal dat geweest zijn. Een paar jaar na de doorbraak proeverij in Parijs van Californische wijnen. Jemig wat een dikke slok was dat! Caramel, houtje, botertje, vetje en enorm zwoel tropisch fruit. Een soort Radetzky mars in m’n glas. Ik was om! Chardonnay it will be! En met mij een groot deel van de mensheid. Nederland dronk toen ook nog lang niet zoveel wijn. En zeker niet met zoveel kennis als nu. We waren net bekomen van de rose d’Anjou en de Kellergeister. Dan is z’n dikke slok wel heel bijzonder. Vergelijk het met koffiedrinken. Bijna niemand begint met een ristretto. Als puber start je met een koffie verkeerd met een berg suiker. Langzaamaan ontwikkelt je smaak zich. Of raak je gewend aan het bittere van koffie. En uiteindelijk kom je dan uit bij een echte espresso. Zo gaat dat ook met wijn. Eerst een witte met een zoetje. Dan een zachte rode. Vervolgens een mooie frisse witte Sancerre. Uiteindelijk ben je dol op jonge, tannineuze Bordeaux.

Goed, terug naar de chardonnay. We werden overspoeld met een enorme plas witte wijn uit de nieuwe wereld. Chardonnay gemaakt volgens Californisch recept. Maar dan net niet helemaal. Want dat lekkere vetje en botertje komt van houten vaten. En die houtsnippers in een theezak geven toch een heel ander effect. Ik hoor je nu denken. Houtsnippers in een theezak? Yep, raar maar waar. Een goedkope manier om die Californiërs te imiteren. En dan ook nog de hitte in sommige Zuidamerikaanse landen. Druivenranken op vruchtbare vlaktes planten. Dat levert weinig frisheid en geen complexiteit op. Dus niet alleen een enorme plas maar ook nog ’s een beetje saaie plas witte wijn. We dronken ons er een aantal jaar keurig doorheen. Maar net als met die koffie. Je smaak ontwikkelt zich. We wilden frisser, complexer en ook eens wat anders. Sauvignon blanc, riesling, grüner veltliner en muscadet raakten weer in. We gingen heel voorzichtig op ontdekkingstocht.

Daar is ook de ABC beweging ontstaan. Hij bestaat echt. Anything but chardonnay. Toch wel  jammer hoor. Want aan de druif ligt het dus niet. Chardonny kan heerlijk zijn. Mooi fris, knisperig en mineraal zoals een Chablis. Of een complexe, volle en boterige witte Chassagne Montrachet. Het is een makkelijke druif. Groeit overal overdadig. Het is maar net wat de wijnboer er mee doet. Dat hebben ze in de nieuwe wereld gelukkig ook opgepakt. Daar wordt nu steeds betere chardonnay wijn gemaakt. Minder neppig houtgebruik. Soms zelf helemaal niet. Staat er ‘unwooded’ op het etiket. Dan weet je dat er nog die fijne frisheid in zit. Ze zoeken ook wat koelere gebieden op. Hoger op de berg of dichter  bij zee. Levert ook wat complexere wijnen op.

Uiteindelijk blijf ik een fan van chardonnay. In al zijn vormen. Al is het alleen maar om mijn moeder op de kast te jagen 😉

image

2 Reacties
    1. Het artikel is van Ella Klatte, ik heb het enkel geplaatst vandaar dat mijn naam verschijnt.
      Dank voor de opmerking.

      Lindsay Tompson
      Wijnbloggers

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.